Notalar ve Çam Ağacı

Gecenin ormana getirdiği kutsal sessizliği yaran ayak seslerinin kaynağıydı Matsu. Bir ağaçtan bir ağaca hızla geçiyor, dallara sertçe basıyor ve dalın kırılması ihtimalini hiç düşünmüyordu. Ona göre mükemmel kalmak hata kabul etmezdi ve bu yüzden bir ninja boş zamanlarında dahi görevdeymiş gibi hareket etmeliydi. Ormana girdikten üç kilometre sonra bir su kaynağı önünde beş dakikalık bir mola verdi. Matarasını her zaman için sonra saklardı ve çevresinde su kaynağı arardı mataraya davranmadan önce. Su içip yüznü yıkadıktan sonra tekrar ağaçlara çıktı ve aynı hızda devam etmeye başladı. Yediyüz elli metre daha ilerledikten sonra kulağına telli bir enstrümandan dökülen nameler çarptı. Olduğu yerde durdu bir saniye. Sağ elinin işaret ve orta parmaklarını kaldırıp Byakugan'ı aktif etti ve etrafına bakmaya başladı. Kuzeybatı çaprazına döndüğünde ise ufak bir şaşkınlık dalgası geçti üzerinden, çünkü şu güne kadar gördüğü belki de en muazzam çakra duruyordu karşısında. Daha da yaklaşmak için hızla birkaç ağaç atladı. Kadınsı bir silüet elinde telli bir çalgı tutuyordu ve çevrede ateş topları dönüyordu...

"Katon: Onidourou!" *

Eski Çim'in topraklarında artık kaybolan bir gölge misali son anlarını yaşayan bu jutsuyu küçüklüğünde öğrenmişti. Eski bir shinobinin yaptığına tanık olmuştu ilk önce. Çevredeki çiçekler alev almış kısa bir sürede havalanıp çevreyi aydınlatmıştı. Yaşlı, bunu ona öğretirken "Karanlık gecelerini aydınlatmak için birebirdir." demişti ufka dalan dolu bakışlarla. Doğduğundan beri gezgindi. Rüzgarı takip etmeyi, her insandan bir bilgi almayı severdi. Rinnenganı olduğundan ise hepsini yapabiliyordu. Ateş, su, toprak, hava, buz, kum, lav, ses...

Pipasını** omzundan aldı ve bacağına dayayarak konum aldı. Çevresinde dönen fenerleri sayesinde karanlıkta görebiliyordu. Eskilerden bir melodi çalmak için tellere vurdu.

"Lacrimosa dies illa
Qua resurget ex favilla
Judicandus homo reus
Huic ergo parce, Deus,
Pie Jesu Domine
"

Çevresinde esen şefkatli rüzgarın taşıdığı yumuşak notalarla sallanıyordu ağaçlar. Yıldızlar bile gökyüzünde ağlıyordu. Fenerlerin alevi titreşirken kalbinin sakinleştiğini hissetti.

" Judicandus homo reus
Huic ergo parce, Deus
Pie Jesu Domine"

Şarkının son tınıları havada kalırken çevredeki havada bir farklılık hissetti. Çakrada bir değişim... Düşman?! Aniden bakışlarını çevresindeki ağaçlarda gezdirmeye başladı. görünürde bir şey yoktu. Gizlenmiş miydi?








*Ateş: İblis Feneri!
**

Spoiler:

Kendini özellikle yaprakların sıklaştığı bir bölgeye çekmişti. Sessizce izliyordu sadece. Bir dakika sonra tam da durduğu yere döndü aşağıdaki silüetin gözleri. "Ne ?" diye geçirdi içinden ve gözleri faltaşı gibi açıldı Matsu'nun. Gözlerdeki halkalar... Gerçekten Rinnengan olabilir miydi bu ? "Kendine gel Matsu !" diye geçirdi içinden ve yola koyuldu. Rinnengan olsun ya da olmasın, aşağıda duran kıza bulaşmayı düşünmüyordu zaten fakat gördüğünün şokunu atlatmış değildi. Byakugan'ı araştırırken denk gelmişti Rinnengan'a ve özelliklerini okuduğunda ağzı şimdiki gibi bir karış açılmıştı. Tüm elementlere tam anlamıyla hükmetmek.. Gerçekten müthiş bir güç potansiyeliydi bu. Bu düşünceler içinde ayağını çok sert bastı dala ve daldan gelen 'çat' sesiyle irkildi. Fakat çok geçti artık, düşüşe geçmişti bile. aşağıya inerken denk geldiğin birkaç dala tutunmaya çalıştı fakat olmadı. Son bir hamleyle düşüşünün dengesini ayarladı ve sağ salim düşmeyi başardı yere. Fakat şuan kızın 20 metre ilerisinde ve açıklıkta duruyordu. Kafasını sağa çevirdiğinde direkt kız ile göz göze geleceklerdi...


*Josei-san: Hanımefendi.

Tekrar melodiye dalacakken yürekten koparcasına bir çatırtı ile başını tekrar kaldırdı. 20 metre ötesindeki sık ağaçlıkta bir kıpırdanma vardı. Vücudu savunmak istercesine gerildi ve eli istemsizce pipasında pozisyon aldı. Gelen her kimse bu onun için saniyelik bir ölüm olabilirdi. Oturduğu zeminde ayaklandı ve önünde düşmekteyken son anda kendini toparlayan adama baktı. Şaşkınlıkla durmuştu. Lenalee hamle yapmadan gözleri yabancını kıyafetine ilişti. Saç stili ona tanıdık geliyordu ama gözleri görmeden bir şey söyleyemezdi. Biraz önce ortamın yumuşaklığı saniyeler içinde kaybolmuştu. Şimdi bir piyanonun teli kadar gergindi.

"Hey, Sen!" diye bağırdı. Gereksiz yere adam öldürmeyi sevmezdi. Ya da adam kaşınmıyorsa... İlk önce öğrenmeliydi. "Sen kimsin?" diye bağırdı.

Bir an kızı rahatsız etmeden kaçmayı düşündü fakat kız kim olduğunu sorunca bundan vazgeçti. Hem köye birkaç saat geç gitse kimse bir şey demezdi ya. Byakugan'ı kapatıp göz çevresindeki damarların tekrar gevşemesinin verdiği rahatlığın tadını çıkardı bir saniye. Daha sonra alın koruyucusunu düzeltti ve kimonosunun eteklerini toplayarak yürüdü. Matsu argoyu veya sert konuşmayı sevmezdi. Eğilerek selam verdi ve "Matsu, Hyuuga Matsu." Elini alın koruycusunun metal kısmındaki Konoha armasına götürdü ve "Konohagakure'ye sadık -bağlı demeyi sevmezdi, çünkü Matsu kendini köyüne bağlı değil sadık hissederdi.- bir Jouninim. Sizin adınızı ve kim olduğunuzu öğrenebilir miyim josei-san* ?" dedi. Çevrede dönen iblis fenerlerini tanıdı, karşısında kesinlikle bir shinobi vardı fakat ne bir alın koruyucusu, ne de hangi köyden olduğuna -ya da hangi köyden kaçtığına- dair bir işaret görememişti. Gümüş rengine çalan beyaz gözlerini kıza dikti ve bekledi.

Hyuuga... Evet, tahmininde yanılmamıştı. Ancak onların klanı kimono ile gezerdi. Yabancı dönüp kendisini tanıtırken ilk defa bu kadar yakından gördüğü byakugana ifadesiz suratla baktı. Aslında gerçekten heyecanlı hissediyordu. Şuan da aktif değildi tabiki, bahsedilen damarları göremiyordu. Gardını çok bozmadan durduğu yerde dikleşti. "Benim adım, Lenalee. Ben bir gezginim." dedi sakin bir tonda. "Sen beni mi takip ediyorsun?" diye sordu. Gözlerini herkes bilmezdi. Amaç 5 -artık 6- kişi bundan haberdardı. Bu Konohalı adam neyin peşindeydi!

"Sizi takip etmiyorum Renari-San.." diye gülümsedi Matsu "Eğer sizi takip etmek isteseydim bunu bir kilometre uzaktan da gayet rahat bir şekilde yapabilirdim bir Hyuuga olarak." diye tamamladı tümcesini. Nidaime Tensai* Matsu Hyuuga takip ve adam kaçırma görevlerinin aranan ismiydi, çünkü yetkin bir Byakugan kullanıcısı ve usta bir gölge kontrolcüsüydü. Nara klanından bir annenin ve Hyuuga klanından bir babanın oğlu olmanın nimetleriydi bunlar, iki klanın gizli tekniklerine de aşinaydı Matsu. Bu nimet onun hedefini asla kaçırmamasını sağlıyordu.

Bir saniyelik bir sessizliğin ardından devam etti konuşmaya;

- Görevden gelip Konoha'ya geri dönüyordum, tatlı bir tesadüf eseri çalgınızın sesini duydum ve biraz dinledim, sonrasında giderken ise dal kırıldı ve aşağı düştüm, hepsi bu.

Sağ bacağındaki kılıftan matarasını çekti, bir yudum içti ve gülümseyerek sordu;

"Siz nereden gelip nreye gidyorsunuz Renari-San ?"


*Nidaime Tensai: İkinci Dahi. Matsu'nun büyük dedesi Neji Hyuuga'ya benzemesinden dolayı aile içinde ona verilen lakap.

Karşısındaki adamın rahat tavırları bir nebze olsun sarahatlatmıştı. Pipasını indirdi ve savunma pozisyonundan kalktı. Susadığını farkettiğinde Matsu mataradan su içiyordu. Çevresindeki fenerler yavaş yavaş sönüyordu. Hepsini biran da söndürebilirdi ama sönmeden önce son kez saçtıkları parıltıyı görmeyi seviyordu. "Benim belirli bir rotam yok. Bazen bir ağacın tepesinde yada bir kazanın üstünde bir maçı izlemek için dururum. Bazen ramen yemek için Konoha'ya giderim. Bazen de şenlikleri izlemek için Su Ülkesi'ne. Şuan ise canım ramen çekti." dedi doğal bir tını ile.

Kız ayağa kalkınca Matsu ilk kez ona alıcı gözüyle bakma fırsatı buldu. Koyu teniyle tezat oluşturan beyaz saçları mükemmel bir ikiliydi, Gözlerinin beyaza yakın morluğu ayrı bir hava katmıştı Renari-San'a. İlk kalktığında bir kuğu zarifliğindeydi fakat şuan daha çok bir kartalı andırıyordu duruşu. Hiç oralı olmadı Matsu ve barışçıl bir şekilde gülümsemeye devam etti. Ramen yemek istiyorsa Konoha'ya gidecek demekti. Yani aynı yere gidiyor olmalıydılar. Biraz da olsa dinlenmenin verdiği etkiyle yüz hatları da yumuşamıştı Matsu'nun. Nazikliğinden zerre taviz vermeden sordu; " Ramen istediğinize göre Konohagakure'ye gidiyor olmalısınız. Bu da demektir ki aynı yere gidiyoruz. Eğer yanılmıyorsam Renari-San, size Konohagakure'ye kadar eşlik etmemin bir sakıncası var mı ?" Açıkçası böyle güzel bir kız ile bir süre yolculuk etmek güzel bir şey olacaktı. Matsu kolay etkilenen bir tip değildi fakat güzelliğin hakkını vermesini bilirdi.